سرای غزل

حوری و شراب

افتادم  و  تاب از کفم رفت
یک عمر شتاب از کفم رفت

دریا که نشد نصیب ، حتی
دیدار  سراب  از کفم رفت

اندوخته‌ای اگر مرا بودم

مانند حباب از کفم رفت

پرهیز  نمودم  از  می تلخ
این کار ثواب از کفم رفت

شادی  و  طراوت  جوانی
چون بوی گلاب از کفم رفت

تا چشم گشودم ای رفیقان
آسایش وخواب از کفم رفت

با  بار  گناه  مانده بر دوش
حوری و شراب از کفم رفت

ابروی  نگار  نیست  دیگر
آن مصرع ناب از کفم رفت

یاری که تمام جان من بود
با چنگ‌ رباب از کفم رفت

افسوس که همچو برق،#واسع
ایّام   شباب  از  کفم  رفت

#سید_علی_کهنگی مهر1402
@sayedalikahangi